กระยาทาน หมายถึง น. เครื่องบริจาค. (จารึกสยาม).
น. ชื่อขนมอย่างหนึ่ง ปรุงด้วยเครื่องกวนมีน้ำผึ้ง น้ำอ้อย น้ำนมถั่ว งา เป็นต้น นิยมใช้หญิงพรหมจารีเป็นผู้กวน มักทําในพิธีสารทเรียกว่า ข้าวกระยาทิพย์, ข้าวทิพย์ ก็เรียก.
น. เครื่องกินที่ไม่มีของสดคาว.
(โบ) น. เบี้ยเงินค่าตัวทาส และเงินกู้.
น. สีสําหรับวาดเขียน.
ว. ต่าง ๆ, ปะปนกัน, (ใช้แก่ต้นไม้มีแก่น แต่ไม่รวมไม้สัก).
(ราชา) น. เครื่องสรง.
น. เครื่องเซ่น.