กระย่อน หมายถึง ก. ขย้อน คือ อาการขยับขึ้นขยับลง, กระหย่อน ก็ใช้; ยวบยาบ,แกว่ง เช่น ลมไกวกิ่งกลฟ้อนก็กระย่อนอยู่ยานโยน. (สมุทรโฆษ);ขยับ เช่น ยกค้อนกระย่อนดูบริพาร. (สมุทรโฆษ).
ดู ระย่อม.
น. เครื่อง, สิ่งของ, เครื่องกิน, เช่น เทียนธูปแลประทีปชวาลาเครื่องโภชนกระยา สังเวยประดับทุกพรรณ. (ดุษฎีสังเวยกล่อมช้างของเก่า ครั้งกรุงเก่า), เขียนเป็น กรยา ก็มี เช่น พระไพรดมานโฉม นุบพิตรแลงผอง มนตรอัญสดุดิยฮอง กรยานุถกลทาบ.(ดุษฎีสังเวยกล่อมช้างของเก่า ขุนเทพกะวีแต่ง).
[-คดชะวาง] น. ข้าวสําหรับบําบวงเชือกบาศเป็นพิธีของพระหมอเฒ่าในการรับช้างเผือก.
(โบ) น. สิ่งที่ส่งชําระแทนดอกเบี้ย เช่น กู้เงินเขามาแล้ว มอบที่นาให้ทําหรือมอบบุตรภริยาให้รับใช้การงาน.
น. เครื่องบริจาค. (จารึกสยาม).
น. ชื่อขนมอย่างหนึ่ง ปรุงด้วยเครื่องกวนมีน้ำผึ้ง น้ำอ้อย น้ำนมถั่ว งา เป็นต้น นิยมใช้หญิงพรหมจารีเป็นผู้กวน มักทําในพิธีสารทเรียกว่า ข้าวกระยาทิพย์, ข้าวทิพย์ ก็เรียก.
น. เครื่องกินที่ไม่มีของสดคาว.