กระเมาะ หมายถึง น. ชื่อปลากระบอกขนาดเล็ก. (ดู กระบอก ๒).
ใช้เข้าคู่กับคํา กระมิด เป็น กระมิดกระเมี้ยน.
ใช้เข้าคู่กับคํา กระมอม เป็น กระมอมกระแมม.
(ถิ่น-อีสาน) น. เครื่องสานชนิดหนึ่ง รูปกลมคล้ายโตก, ถ้าใหญ่ใช้เป็นสํารับ ถ้าเล็กใช้เป็นเครื่องใส่ข้าวตอกดอกไม้บูชาตามวัด.
ใช้เข้าคู่กับคํา กระยิ้ม เป็น กระยิ้มกระย่อง.
ว. อาการที่ร่างกายไม่เข็งแรง ทำให้เดินหรือเคลื่อนไหวไม่ถนัด,กระง่องกระแง่ง หรือ ง่องแง่ง ก็ว่า.
ก. ขย้อน คือ อาการขยับขึ้นขยับลง, กระหย่อน ก็ใช้; ยวบยาบ,แกว่ง เช่น ลมไกวกิ่งกลฟ้อนก็กระย่อนอยู่ยานโยน. (สมุทรโฆษ);ขยับ เช่น ยกค้อนกระย่อนดูบริพาร. (สมุทรโฆษ).
ดู ระย่อม.