กระฟัดกระเฟียด หมายถึง ว. อาการที่โกรธหรือแสร้งทําโกรธ.
ใช้เข้าคู่กับคํา กระฟูม เป็น กระฟูมกระฟาย.
ก. ฟูมฟาย.
ใช้เข้าคู่กับคํา กระฟัด เป็น กระฟัดกระเฟียด.
[-มน] (กลอน; แผลงมาจาก กมล) น. ดอกบัว, หัวใจ.
น. ชื่อไม้ต้นขนาดย่อมชนิด Gardenia obtusifolia Roxb. ในวงศ์Rubiaceae คล้ายกระเบียน (๒) ซึ่งอยู่ในวงศ์เดียวกัน แต่ใบคายและเล็กกว่า ปลายใบป้าน ยอดอ่อนมียางเหนียว ผลย่อมกว่า เนื้อไม้ขาวละเอียด ใช้แกะสลักได้.
ว. มอมแมมมาก, เลอะเทอะเปรอะเปื้อน.
ว. คําแสดงความไม่แน่ใจ, คําแสดงความคาดคะเน, (ใช้ไว้ท้ายประโยค) เช่น เป็นเช่นนี้กระมัง, ในบทกลอนใช้ว่ากระหมั่ง ก็มี.