กระแพ้ง หมายถึง น. ไม้ไผ่ที่ปล้องข้างในเป็นโรค มีสีดํา ๆ กลิ่นเหม็น, กําแพ้ง ก็ว่า.
ว. อาการที่โกรธหรือแสร้งทําโกรธ.
ใช้เข้าคู่กับคํา กระฟูม เป็น กระฟูมกระฟาย.
ก. ฟูมฟาย.
ใช้เข้าคู่กับคํา กระฟัด เป็น กระฟัดกระเฟียด.
[-มน] (กลอน; แผลงมาจาก กมล) น. ดอกบัว, หัวใจ.
น. ชื่อไม้ต้นขนาดย่อมชนิด Gardenia obtusifolia Roxb. ในวงศ์Rubiaceae คล้ายกระเบียน (๒) ซึ่งอยู่ในวงศ์เดียวกัน แต่ใบคายและเล็กกว่า ปลายใบป้าน ยอดอ่อนมียางเหนียว ผลย่อมกว่า เนื้อไม้ขาวละเอียด ใช้แกะสลักได้.
ว. มอมแมมมาก, เลอะเทอะเปรอะเปื้อน.