ค้นหาหมวดอักษร ก
ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน
ความหมายของคำว่า ' กระเปาะ '
กระเปาะ หมายถึง น. รูปนูนกลม, เรียกสิ่งที่มีสัณฐานคล้ายคลึงเช่นนั้นว่ากระเปาะ เช่น กระเปาะไข่ กระเปาะดอกไม้; ฐานที่ฝังเพชรพลอยเป็นหัวแหวนหรือตุ้มหู; เก็จ (ดู เก็จ ๒); (วิทยา) ส่วนของหลอดแก้วที่พองออก จะกลมหรือรีก็ตาม.
คำที่ใกล้เคียงกัน
กระเปาะเหลาะ
ว. มีสัณฐานกลมป้อม, เปาะเหลาะ ก็ว่า.
-กระเปี้ย
ใช้เข้าคู่กับคํา กระปั้ว เป็น กระปั้วกระเปี้ย.
-กระแป้
ใช้เข้าคู่กับคํา กระป้อ เป็น กระป้อกระแป้.
-กระแปด
ใช้เข้าคู่กับคํา กระปอด เป็น กระปอดกระแปด.
กระโปก ๑
น. ส่วนหนึ่งของอวัยวะสืบพันธุ์ภายนอกของชายหรือสัตว์ตัวผู้.
กระโปก ๒
น. เครื่องเกวียนสําหรับยึดเพลา ติดอยู่กับตัวทูบ.
กระโปรง
[-โปฺรง] น. ผ้านุ่งผู้หญิงแบบสากล; ฝาครอบเครื่องรถยนต์หรือฝาครอบที่เก็บของข้างหน้าและข้างหลังรถยนต์; กระบุงรูปกลมสูง ปากผายมาก พื้นก้นเป็นสี่เหลี่ยมเล็กสอบลงลักษณะคล้ายกระโปรงบาน สำหรับขนข้าวเปลือกหรือมะพร้าวเป็นต้น; ภาชนะเย็บด้วยกาบหมากหรือใบไม้ สําหรับใส่ของต่าง ๆ เช่น ราชปุโรหิตก็ให้เอานางนกไส้ใส่กระโปรงขังไว้จนเพลารุ่งเช้า. (นพมาศ); กะโปรง ก็ใช้.
พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์