งะ หมายถึง (โบ) คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี ง เป็นพยัญชนะต้นมีคำแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น งะงก งะงัน งะโง้ง.
ว. อาการที่สั่นสะท้าน, อาการที่เดินสั่น ๆ มา.
ว. อาการที่สั่นสะท้าน, อาการที่เดินสั่น ๆ มา.
ว. มาก เช่น แก่งั่ก หนาวงั่ก.
ว. อาการที่เดินโดยด่วน.
น. รูปหล่อด้วยโลหะเหมือนพระพุทธรูป แต่ไม่มีผ้าพาด, เรียกพระพุทธรูปที่ยังไม่ได้ทําพิธีเบิกพระเนตร.
ว. โง่ไม่เป็นประสีประสา.
น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).