งีบ หมายถึง ก. หลับไปชั่วขณะหนึ่ง; ลักษณนามบอกการหลับเช่นนั้นว่า หลับงีบหนึ่งหลับ ๒ งีบ.
ว. อาการที่พยักหน้าเป็นการรับรู้, หงึก ๆ ก็ว่า.
(ถิ่น-พายัพ, อีสาน; โบ) น. เงิน.
ว. เสียงบ่นเบา ๆ; (ถิ่น-อีสาน) ซึม.
ว. เสียงพูดหรือบ่นพึมพํา.
ว. อาการก้มหน้าลงเพราะกลัวหรืออายเป็นต้น เช่น ก้มหน้างุด, อาการที่เดินก้มหัวหรือก้มหน้าไปโดยเร็ว, อาการที่ก้มหน้าก้มตาทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเช่น นั่งทำงานงุด ๆ ทั้งวัน.
ว. อาการก้มหน้าลงเพราะกลัวหรืออายเป็นต้น เช่น ก้มหน้างุด, อาการที่เดินก้มหัวหรือก้มหน้าไปโดยเร็ว, อาการที่ก้มหน้าก้มตาทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเช่น นั่งทำงานงุด ๆ ทั้งวัน.
ก. งงซึมเซา, ฉงน, มึน.