ง้ำ หมายถึง ว. ยื่นออกไปเกินปรกติจนปลายโน้มลง, โน้มไปทางหน้า เช่น สวมชฎางํ้าหน้า, เรียกหน้าที่มีสีหน้าแสดงอาการโกรธไม่พอใจหรือไม่ได้อย่างใจเป็นต้นว่า หน้างํ้า.
น. ละครจีนแบบโบราณ.
น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Bombax ceiba L. ในวงศ์ Bombacaceaeกิ่งก้านและลําต้นมีหนามแหลมคม เปลือกสีเทา ขรุขระ ดอกสีแดงสดใช้ปุยในผลอย่างเดียวกับง้าว.
(ปาก) ว. โง่มาก.
ก. หลับไปชั่วขณะหนึ่ง; ลักษณนามบอกการหลับเช่นนั้นว่า หลับงีบหนึ่งหลับ ๒ งีบ.
ว. อาการที่พยักหน้าเป็นการรับรู้, หงึก ๆ ก็ว่า.
(ถิ่น-พายัพ, อีสาน; โบ) น. เงิน.
ว. เสียงบ่นเบา ๆ; (ถิ่น-อีสาน) ซึม.