อังสา หมายถึง ดู อังส, อังสะ.
[อัดจะกฺลับ] น. โคมอย่างหนึ่งทําด้วยทองเหลือง บางทีมีระย้าห้อยด้วย ใช้ในสมัยโบราณ.
ว. ยิ่ง, ยิ่งนัก. (ป. อฺจจนฺต; ส. อตฺยนฺต).
น. การล่วงไป; การล่วงเกิน, การดูหมิ่น. (ป. อจฺจย; ส. อตฺยย).
น. เปลวไฟ, แสงไฟ. (ป.).
น. ไฟ. ว. มีแสง, สว่าง, รุ่งเรือง. (ป.).
[อัดจุตะ] ว. ไม่เคลื่อนที่, มั่นคง, แน่นอน, เสมอไป. (ป.).
ว. ผิดปรกติ, บังเอิญเป็น; รีบร้อน; จำเป็น. (ป.).