ความหมายของคำว่า ' สุขารมณ์ '

ความหมายของคำว่า ' สุขารมณ์ '
สุขารมณ์ หมายถึง [สุ–] น. อารมณ์ที่มีสุข เช่น เขาเดินผิวปากอย่างสุขารมณ์; เรียกลัทธิที่ถือว่าความสุขทางผัสสะหรือโลกียสุขในชีวิตปัจจุบันเป็นสิ่งสูงสุดหรือเป็นความดีสูงสุดของชีวิตว่า คติสุขารมณ์.(ป. สุข + อารมฺมณ).

สุขาวดี
[สุขาวะดี] น. แดนอันมีความสุขตามความเชื่อของลัทธิมหายาน.(ส. สุขาวดี ว่า สวรรค์ของพระอมิตาภพุทธเจ้าของฝ่ายมหายาน).
สุขา
ดู สุข, สุข–.
สุขาภิบาล
ดู สุข, สุข–.
สุขารมณ์
ดู สุข, สุข–.
สุขาวดี
ดู สุข, สุข–.
สุขิน, สุขี
(กลอน) น. ผู้มีความสุข. ว. สบาย. (ป. สุขี; ส. สุขินฺ).
สุขิน, สุขี
(กลอน) น. ผู้มีความสุข. ว. สบาย. (ป. สุขี; ส. สุขินฺ).