ความหมายของคำว่า ' สิถิล '

ความหมายของคำว่า ' สิถิล '
สิถิล หมายถึง ว. เบา, เสียงพยัญชนะบางประเภทที่เปล่งเสียงโดยไม่มีกลุ่มลมออกมาด้วย ในภาษาไทยได้แก่เสียง ป ต ก จ,(ไว) เรียกพยัญชนะในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงเบาว่า พยัญชนะสิถิล ได้แก่ พยัญชนะตัวที่ ๑ และ ๓ของวรรค. (ป.; ส. ศิถิล).

สิทธ–, สิทธ์
[สิดทะ–, สิด] น. ผู้สําเร็จ, ฤษีผู้สําเร็จ, เช่นที่พูดว่า นักสิทธ์.(ป., ส.).
สิทธ–, สิทธ์
[สิดทะ–, สิด] น. ผู้สําเร็จ, ฤษีผู้สําเร็จ, เช่นที่พูดว่า นักสิทธ์.(ป., ส.).
สิทธัตถะ
น. ผู้ที่สำเร็จความมุ่งหมายแล้ว; พระนามพระพุทธเจ้า.(ป. สิทฺธตฺถ).
สิทธา
(กลอน) น. ฤษี.
สิทธาจารย์
น. อาจารย์ผู้สําเร็จ, ฤษี.
สิทธานต์
น. ลัทธิหรือความเห็นที่ตกลงกันแล้ว; หลัก. (ส.).
สิทธารถ
[สิดทาด] น. ผู้ที่สําเร็จความมุ่งหมายแล้ว; พระนามพระพุทธเจ้า.(ส. สิทฺธารฺถ).