ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' สะบัก '

    สะบัก  หมายถึง น. กระดูกส่วนที่เป็นฐานรองรับต้นแขน อยู่ถัดบ่าลงไปข้างหลัง ปลายด้านนอกเป็นที่หัวกระดูกต้นแขนเกาะยึด.(รูปภาพ สะบัก)

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • สะบักจม

    ก. อาการที่ปวดเมื่อยบริเวณสะบักเพราะเลือดเดินไม่สะดวก.

  • สะบักสะบอม

    ก. บอบชํ้าเต็มที เช่น ถูกชกเสียสะบักสะบอม.

  • สะบัด

    ก. เคลื่อนไหวหรือทําให้เคลื่อนไหวไปมาอย่างเร็วและแรงเพื่อให้สิ่งที่ติดอยู่หลุดไป เช่น หมาสะบัดขนเพื่อให้นํ้าที่ติดอยู่หลุดกระเซ็นไป หรือเพื่อให้หมดทางต่อสู้ดิ้นรน เช่น แมวคาบหนูสะบัดไปมาหรือเพื่อให้เข้าที่ ให้กลับเข้ารูปเดิม เป็นต้นเช่น เขาชอบสะบัดผม สะบัดแขนเสื้อ, เอาใบมีดโกนปัดไปปัดมาบนแผ่นหนังเป็นต้นเพื่อลับให้คม เรียกว่า สะบัดมีดโกนหรือ สะบัดมีด, เรียกอาการของสิ่งเช่นธงเมื่อถูกลมพัดกระพือหรือถูกโบกไปมาเป็นต้นให้ปลิวพลิ้วเกิดเป็นริ้ว ๆ ว่า ธงสะบัด,สลัด ปัด หรือ ฟัด ก็ใช้โดยอนุโลม; โดยปริยายหมายความว่าอย่างมาก, อย่างยิ่ง, เช่น สวยสะบัดโกงสะบัด; (โบ) ฉ้อโกง,กระบัด ประบัด หรือ ตระบัด ก็ใช้.

  • สะบัด ๆ

    ว. อาการที่พูดห้วน ๆ ไม่มีหางเสียง แสดงความไม่พอใจเช่น แม่ค้าไม่พอใจที่ลูกค้าต่อราคามากไป จึงพูดสะบัด ๆ.

  • สะบัดก้น

    ก. อาการที่ลุกผละไปทันทีด้วยความไม่พอใจเป็นต้นเช่น กินแล้วก็สะบัดก้นไป พูดยังไม่ทันรู้เรื่องก็โกรธสะบัดก้นไปแล้ว.

  • สะบัดช่อ

    (ปาก) ว. อย่างที่สุด เช่น สวยสะบัดช่อ.

  • สะบัดมือ

    ก. ลุกไปทันทีเป็นเชิงเอาเปรียบหรือรู้มาก เช่น งานยังไม่ทันเสร็จก็สะบัดมือไปแล้ว กินอิ่มแล้วก็สะบัดมือไป.

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒