ความหมายของคำว่า ' วาสพ '

วาสะ ๑
น. การอยู่, การพัก; ที่อยู่, บ้าน. (ป., ส.).
วาสะ ๒
น. ผ้า, เครื่องนุ่งห่ม. (ป., ส.).
วาสะ ๓
น. การอบ; เครื่องหอม, นํ้าหอม. (ป., ส.).
วาสิน, วาสี ๑
น. ผู้อยู่, ผู้ครอง, มักใช้เป็นส่วนท้ายสมาส เช่น คามวาสี = ผู้อยู่บ้านอรัญวาสี = ผู้อยู่ป่า. (ป., ส.).
วาสิน, วาสี ๑
น. ผู้อยู่, ผู้ครอง, มักใช้เป็นส่วนท้ายสมาส เช่น คามวาสี = ผู้อยู่บ้านอรัญวาสี = ผู้อยู่ป่า. (ป., ส.).
วาสี ๒
น. มีด, พร้า. (ป., ส.).
วาสุกรี, วาสุกี
น. ชื่อพญานาคร้ายตนหนึ่ง; พญานาค. (ป., ส. วาสุกิ).