ความหมายของคำว่า ' ระงม '

ความหมายของคำว่า ' ระงม '
ระงม หมายถึง ว. เสียงร้องแสดงความเศร้าโศกเสียใจของคนเป็นจํานวนมาก เช่นร้องระงม; อบอ้าว, อบด้วยความร้อนหรือควัน, ในคําว่า ร้อนระงม.

ระงมไพร
น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง อยู่ตามป่าใหญ่. (พจน. ๒๔๙๓).
ระงับ ๑
ก. ยับยั้งไว้, ทําให้สงบ, เช่น ระงับคดี ระงับเรื่องราว.
ระงับ ๒, ระงับพิษ
น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Breynia glauca Craib ในวงศ์ Euphorbiaceae คล้ายต้นก้างปลา ใช้ทํายาได้.
ระงับ ๒, ระงับพิษ
น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Breynia glauca Craib ในวงศ์ Euphorbiaceae คล้ายต้นก้างปลา ใช้ทํายาได้.
ระงี่
(โบ) ว. ดัง, ระงม, เซ็งแซ่.
ระแง้
น. เรียกแขนงของทะลายหมากหรือแขนงของรวงข้าวว่า ระแง้หมากระแง้ข้าว, ตะแง้ ก็ว่า.
ระโงกหิน
(ถิ่น–อีสาน) น. ชื่อเห็ดชนิด Amanita verna (Bull. ex Fr.) Vitt. ในวงศ์Amanitaceae ลักษณะคล้ายเห็ดฟางแต่ดอกสีขาว ก้านมีวงแหวน โคนก้านโป่งเป็นกระเปาะ กินตาย.