ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' ภิน– '

    ภิน–  หมายถึง [พินนะ–] ว. แตกแล้ว, ทําลายแล้ว. (ป., ส. ภินฺน).

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • ภินชาติ

    ว. ต่างชาติ, ต่างชาติชั้น. (ป., ส. ภินฺนชาติ).

  • ภินวรรณ

    ว. เปลี่ยนสี, จาง, ตก, ซีด, (ใช้แก่สี); ต่างพวก, ต่างวรรณะ.(ส. ภินฺนวรฺณ).

  • ภินทน–

    [พินทะนะ–] น. การแตก, การทําลาย. (ป.).

  • ภินทนาการ

    น. อาการแตก. (ป.).

  • ภินทนาการ

    ดู ภินทน–.

  • ภิยโย

    ว. ภิญโญ, ยิ่ง, ยิ่งขึ้นไป. (ป.; ส. ภูย).

  • ภิยโยภาพ

    น. ภิญโญภาพ, ความยิ่ง, ความยิ่งขึ้นไป.

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒