ฝีเท้า หมายถึง น. ความสามารถในการเดิน วิ่ง ช้าหรือเร็ว หนักหรือเบา เป็นต้นเช่น ม้าฝีเท้าดีม้าฝีเท้าจัด คนฝีเท้าหนัก, ฝีตีน ก็ว่า.
น. คารมของผู้กล่าว, ราชาศัพท์ว่า ฝีพระโอษฐ์.
น. คนที่มีความสามารถในการพายเรือ โดยเฉพาะในการพายเรือพระที่นั่งหรือเรือแข่งเป็นต้น.
น. ความเชี่ยวชาญในการใช้มืออย่างมีศิลปะ เช่น มีฝีมือในการเย็บปักถักร้อย มีฝีมือในการปรุงอาหาร, เรียกการช่างทำด้วยมืออย่างมีศิลปะว่า การช่างฝีมือ, ราชาศัพท์ว่า ฝีพระหัตถ์; โดยปริยายหมายถึงความสามารถหรือทักษะและชั้นเชิงในการปฏิบัติการใด ๆ เช่น เขามีฝีมือในการแก้ปัญหาต่าง ๆ ให้สำเร็จลุล่วงไปได้โดยรวดเร็ว.
น. ความสามารถในวิชาความรู้.
น. บริเวณระหว่างอวัยวะเพศกับทวารหนัก สําหรับหญิงมักฉีกขาดได้ง่ายเนื่องจากการคลอดบุตร.
ก. ซ้อนกันเป็นชั้น.
ก. แฝง, เร้น, ซ่อน.