ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' ประพจน์ '

    ประพจน์  หมายถึง น. ข้อเสนอ, ข้อความที่กล่าว. (ส.); (คณิต) ประโยคบอกเล่าหรือประโยคปฏิเสธซึ่งเป็นข้อความจริงหรือเท็จอย่างใดอย่างหนึ่งเท่านั้น จะมีความหมายกํากวมไม่ได้. (อ. proposition). (ส. ปฺรวจน).

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • ประพนธ์

    น. คําร้อยกรอง เช่น โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน. ก. ประพันธ์,ร้อยกรอง, ผูก, แต่ง, เรียบเรียง; เกี่ยวเนื่อง. (ส. ปฺรพนฺธ; ป. ปพนฺธ).

  • ประพฤติ

    [ปฺระพฺรึด] น. ความเป็นไปอันเกี่ยวด้วยการกระทําหรือปฏิบัติตน,การทําตาม, เหตุต้นเค้า. ก. ทําตาม, ปฏิบัติ, เช่น ประพฤติธรรม;กระทํา, ดําเนินตน, ปฏิบัติตน, เช่น ประพฤติดี ประพฤติชั่ว.(ส. ปฺรวฺฤตฺติ; ป. ปวุตฺติ).

  • ประพฤทธิ์

    [ปฺระพฺรึด] ว. เจริญ, โต, ใหญ่, รุ่งเรือง, งอกงาม. (ส. ปฺรวฺฤทฺธิ;ป. ปวุฑฺฒิ).

  • ประพัด

    น. กระพัด, สายรัดกูบบนหลังช้าง.

  • ประพันธ์

    ก. แต่ง, เรียบเรียง, ร้อยกรอง, ผูกถ้อยคําเป็นข้อความเชิงวรรณคดี.(ส. ปฺรพนฺธ; ป. ปพนฺธ).

  • ประพาต

    [ปฺระพาด] ก. พัด, กระพือ. (ส. ปฺรวาต).

  • ประพาส

    [ปฺระพาด] (ราชา) ก. ไปต่างถิ่นหรือต่างแดน เช่น ประพาสหัวเมืองประพาสยุโรป, ไปเที่ยว เช่น ประพาสป่า. (ส.).

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒