ความหมายของคำว่า ' ประนัง '

ความหมายของคำว่า ' ประนัง '
ประนัง หมายถึง ก. ประชุม, รวม, เช่น ประนังศัพท์ ว่า ประชุมเสียง, ประนังพลว่า รวมพล. ว. พร้อม.

ประนัปดา
[ปฺระนับดา] น. เหลน (คือ ลูกของหลานปู่). (ส. ปฺรนปฺตฺฤ; ป. ปนตฺตา).
ประนี้
(โบ) ว. อย่างนี้.
ประนีประนอม
ก. ผ่อนหนักผ่อนเบาให้แก่กัน, ปรองดองกัน, อะลุ้มอล่วยกัน.
ประนีประนอมยอมความ
(กฎ) น. ชื่อสัญญาซึ่งผู้เป็นคู่สัญญาทั้ง ๒ ฝ่าย ระงับข้อพิพาทอันใดอันหนึ่งซึ่งมีอยู่หรือจะมีขึ้นนั้นให้เสร็จไปด้วยต่างยอมผ่อนผันให้แก่กัน.
ประบัด
(โบ) ก. ฉ้อโกง, กระบัด ตระบัด หรือ สะบัด ก็ใช้.
ประบาต
น. เหว. ก. ตกลงไป, ตกไป. (ส. ปฺรปตน; ปปตน).
ประปราน
ก. ข้อนอก, ตีอก, ร้องไห้.