ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' ประทุฐ '

    ประทุฐ  หมายถึง [ปฺระทุด] ว. ชั่ว, ร้าย. (ป. ปทุฏฺ?).

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • ประทุฐจิต

    [ปฺระทุดถะจิด] น. จิตร้าย, จิตโกรธ.

  • ประทุน

    น. หลังคาเรือ รถ หรือเกวียนที่มีรูปโค้งคุ่มตามรูปเรือ รถ หรือเกวียน,เรียกมุ้งครอบที่หุบและกางได้คล้ายร่มว่า มุ้งประทุน.

  • ประทุมราค

    [ปฺระทุมมะราก] น. ปัทมราค, พลอยสีแดง, ทับทิม, เช่น แขกเต้าตากปีกปาก ประทุมราคแดงฉัน. (เสือโค). (ป. ปทุมราค; ส. ปทฺมราค).

  • ประทุษ

    [ปฺระทุด] ก. ทําร้าย, ทําชั่ว, ทําเลวทราม, ทําผิด, เบียดเบียน. (ส.).

  • ประทุษร้าย

    [ปฺระทุดสะ-] ก. ทําให้บาดเจ็บ เช่น ประทุษร้ายร่างกาย, ทําให้เสียหาย เช่น ประทุษร้ายทรัพย์สิน; (กฎ) ทําร้ายผู้อื่นจนเป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่กายหรือจิตใจ.

  • ประทุษฏ์, ประทุษฐ์

    ว. ชั่ว, ร้าย. (ส. ปฺรทุษฺฏ, ปฺรทุษฺ?).

  • ประทุษฏ์, ประทุษฐ์

    ว. ชั่ว, ร้าย. (ส. ปฺรทุษฺฏ, ปฺรทุษฺ?).

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒