ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' บุพการี '

    บุพการี  หมายถึง น. ผู้ที่ทําอุปการะมาก่อน เช่น บิดามารดาเป็นบุพการีของบุตรธิดา.(ป. ปุพฺพการี); (กฎ) ญาติทางสาโลหิตโดยตรงขึ้นไป ได้แก่ บิดามารดา ปู่ย่า ตายาย ทวด.

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • บุพกิจ

    น. กิจที่จะต้องทําก่อน. (ป. ปุพฺพกิจฺจ).

  • บุพชาติ

    น. ชาติก่อน. (ป. ปุพฺพชาติ).

  • บุพทักษิณ

    น. ทิศตะวันออกเฉียงใต้.

  • บุพนิมิต

    น. ลางที่บอกเหตุขึ้นก่อน. (ป. ปุพฺพนิมิตฺต).

  • บุพบท

    น. คําชนิดหนึ่งในไวยากรณ์ ทําหน้าที่เชื่อมคําต่อคํา อยู่หน้านามสรรพนาม หรือกริยา มีคําว่า ด้วย โดย ใน เป็นต้น เช่น เขียนด้วยดินสอ หนังสือของฉัน กินเพื่ออยู่.

  • บุพเปตพลี

    [-เปตะพะลี] น. บุญที่อุทิศให้แก่ญาติผู้ตายไปก่อน.

  • บุพพัณชาติ

    [-พันนะชาด] น. พืชที่จะพึงกินก่อน ได้แก่ข้าวทุกชนิด.(ป. ปุพฺพณฺณชาติ; ส. ปูรฺว + อนฺน + ชาติ).

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒