ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' บุณย์ '

    บุณย์  หมายถึง น. บุญ. (ส. ปุณฺย; ป. ปุญฺ?).

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • บุตร, บุตร-

    [บุด, บุดตฺระ-] น. ลูก, ลูกชาย. (ส. ปุตฺร; ป. ปุตฺต).

  • บุตร, บุตร-

    [บุด, บุดตฺระ-] น. ลูก, ลูกชาย. (ส. ปุตฺร; ป. ปุตฺต).

  • บุตรธรรม

    [บุดตฺระทํา] น. หน้าที่ของลูก.

  • บุตรบุญธรรม

    [บุดบุนทํา] (กฎ) น. บุตรของผู้อื่นที่บุคคลได้จดทะเบียนรับเป็นบุตรของตน.

  • บุตรา

    [บุดตฺรา] (กลอน) น. บุตร.

  • บุตรี

    [บุดตฺรี] น. ลูกผู้หญิง. (ส. ปุตฺรี).

  • บุตรา

    ดู บุตร, บุตร-.

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒