ค้นหาหมวดอักษร ต
ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน
ความหมายของคำว่า ' ตะบอง '
ตะบอง หมายถึง น. ไม้สําหรับถือ ใช้ตี โดยมากมีรูปกลม, ที่มีขนาดยาวประมาณ ๔ ศอกเรียกว่า ตะบองยาว ที่มีขนาดยาวประมาณ ๑ ศอก เรียกว่า ตะบองสั้น,กระบอง หรือ ตระบอง ก็ว่า.
คำที่ใกล้เคียงกัน
ตะบองแดง
(โบ) น. ตะบองอาญาสิทธิ์ สำหรับถือไปเก็บสมุนไพรเพื่อทํายาของหลวง.
ตะบองกัน
น. ชื่อเพลงกลองชนิดหนึ่ง, กระบองกัน ก็ว่า.
ตะบองเพชร ๑
น. ใบตาลที่ขมวดปลายลงอักขระ สำหรับใช้ในพิธีตรุษและโกนจุก,กระบองเพชร ก็เรียก.
ตะบองเพชร ๒
ดู กระบองเพชร ๒.
ตะบอย
ว. อาการที่ทําอย่างชักช้ารํ่าไร.
ตะบัน ๑
น. เครื่องตําหมากของคนแก่ มีรูปคล้ายกระบอก โดยมากทําด้วยทองเหลืองมีลูกตะบัน สําหรับตําและมีดากอุดก้น. (เทียบ ข. ตฺบาล่). ก. ทิ่มหรือแทงกดลงไป, กระทุ้ง; (ปาก) ดึงดัน เช่น ตะบันเถียง. ว. คําประกอบกริยาหมายความว่า ไม่มียับยั้ง, เรื่อยไป, เช่น เที่ยวตะบัน เถียงตะบัน.(รูป ภาพ ตะบัน)
ตะบันน้ำกิน
(สำ) ว. แก่มากจนเคี้ยวของกินไม่ไหว.
พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์
จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒