ความหมายของคำว่า ' ตายประชดป่าช้า '

ความหมายของคำว่า ' ตายประชดป่าช้า '
ตายประชดป่าช้า หมายถึง (สํา) ก. แกล้งทําหรือพูดแดกดันประชดอีกฝ่ายหนึ่งแต่ตัวเองกลับเป็นฝ่ายเสียหายจากการทําหรือพูดนั้น.

ตายเป็นเบือ
ก. ตายมากมายเกลื่อนกลาดไปเหมือนถูกยาเบื่อ.
ตายฝอย
ก. แห้งตายไปเพราะแล้ง (ใช้แก่ข้าวกล้า).
ตายฝังยังเลี้ยง
ก. เลี้ยงดูตามบุญตามกรรม.
ตายพราย
ก. ตายเสียแต่ยังไม่ออกผล (ใช้แก่ต้นไม้บางชนิดซึ่งกําลังจะมีผล เช่น กล้วย ถั่วแระ), ยืนต้น (ใช้แก่ต้นไม้บางชนิด เช่น คูน).
ตายรัง
ว. ในที่สุดก็ต้องหวนกลับมาอยู่กับครอบครัวตามเดิม (ใช้แก่สามี) เช่น กลับมาตายรัง.
ตายราบ
ว. ไม่มีทางสู้, ไม่พ้นมือไปได้.
ตายเรียบ
(ปาก) ว. ตายทั้งหมด.