ความหมายของคำว่า ' กระแชง '

ความหมายของคำว่า ' กระแชง '
กระแชง หมายถึง น. เครื่องบังแดดฝน โดยนําใบเตยหรือใบจากเป็นต้นมาเย็บเป็นแผง, ลักษณนามว่า ผืน (เทียบมลายู กระชัง = แผงสำหรับคลุมเรือหรือรถ เย็บด้วยใบไม้); เชือกหนังสําหรับติดกับสายรัดประโคนของช้าง แต่มักติดเบื้องท้ายสันหลัง เพื่อควาญช้างจับในเวลาคับขัน; เชือกบาศสําหรับคล้องช้าง;ชื่อเรือบรรทุกชนิดหนึ่ง เล็กกว่าเรือเอี้ยมจุ๊น ท้องเรือกลมป้อมใช้กระแชงทําเป็นประทุน เรียกว่า เรือกระแชง.

กระแชะ
(กลอน) ก. กระแซะ เช่น แกล้งทำเลียมและกระแชะชิดสะบิ้งสะบัดดัดจริตกิริยา. (คาวี).
กระโชก
ว. กระแทกเสียง เช่น พูดกระโชก เห่ากระโชก; ทําให้กลัว,ทําให้ตกใจ, เช่น ขู่กระโชก, กระแทก เช่น ม้าก็กระโชกวิ่งหนักเข้า. (ประวัติ. จุล), ลมกระโชกแรง. (ประพาสมลายู).
กระโชกกระชั้น
ว. อาการพูดกระแทกเสียงถี่ ๆ.
กระโชกกระชาก
ว. อาการพูดอย่างตวาดหรืออย่างกระแทกเสียง.
กระโชกโฮกฮาก
ว. อาการพูดกระชากเสียงหรือพูดกระแทกเสียงซึ่งไม่น่าฟัง,โฮกฮาก ก็ว่า.
กระซวย
(ถิ่น) น. กรวย เช่น กระซวยหมากพลู.
-กระซวย
ใช้เข้าคู่กับคํา กระซิก เป็น กระซิกกระซวย.